Hellfire pass and waterfalls, Kanchanaburi 08/04/2019
8 april 2019 - Kanchanaburi, Thailand
Van morgen begon mijn dagje al vrij goed, ontbijten in het zonnetje met een rivier achter mij. Zo zalig was dat. Dan alles inladen en verder vertrekken richting Kanchanaburi. Ik had een ritje van om en bij 3.5h voor de boeg omdat ik nog eerst langs de 'hellfire pass' wou rijden. Onderweg reed ik op een gegeven moment letterlijk door een militair museum, hier kon ik niet anders bij dan effe stoppen. Het was het Vietnamees Veteran Museum.
Dan onderweg kon ik verder genieten van prachtige uitzichten, de bergen, rijstvelden, alles wat groen was of de grijze rotsbergen, ik had zoveel indrukken te verwerken, wauw, zo mooi. Dan kwam ik aan bij de hellfire pass, wauw, na een trap naar beneden te volgen door de velden en in de bossen uit te komen begon mijn ervaring hier. Als je op voorhand weet dat er in oorlogstijd mensen met hamer en beitel deze weg hebben moeten maken voor de treinen, tussen de bergen.. Wauw, kippenvel als je daar staat, zeker als je voelt dat het nu ook 39°C is in de schaduw en voor mij was het enkel wandelen. Die mensen hebben afgezien dat kan niet anders. Je kon kiezen tussen 2 trails om te volgen, degene die eindigt op het monument om deze mensen te herdenken, of nog verder gaan. Mijn nieuwsgierigheid won, dus ik liep door, hoeveel trappen ik heb gedaan weet ik niet, maar dat het warm en zweten was, dat heb ik wel gevoeld. Dit pad bleef maar duren. Op een gegeven moment zag ik een enorme krater langs me, ik besloot toch maar eens te lezen wat er op stond, het ijzer dat hierbij lag, was dus gewoon terug gevonden van een bom of sabotage dat gebeurd was in het verleden. Ik wandelde verder en was blij een toilet tegen te komen, proper en met wc papier, gans blij ging ik naar het kamerke. Tot ge effectief aan het plassen zijt (sorry voor deze details) en er dan in ene keer ne kikker langs u opspringt van de wc af. Die was dus even gebroken wit als het toilet waardoor ik die niet gezien had, man man, ik denk wel dat hij/zij harder verschoten was van mijn schreeuwen, hahaha. Hij ging ocharme in een emmerke schuilen dat er bij lag. Maar bij het terug wandelen, zag je op een bepaald moment echt het spoor of de houten platen waar de treinen vroeger effectief reden. Echt wel effe adembenemend met het hele verhaal erachter.
Normaal moest ik dus nu richting mijn hostel gaan, maar ik werd verleidt door een nationaal park met watervallen op 20min rijden. Mijn hostel laten weten dat ik later zou zijn en toch doorgereden. Ben ik blij dat ik dit gedaan heb, wel wat duurder dan verwacht maar zo mooi!! Eindelijk had ik mijn watervallen gezien, vanaf het vierpoint zag ik dat je onder die watervallen kon gaan staan, vol goede moed vertrok ik richting de plaats waar ik ze gezien had. Ik kwam op een vloot aan, ik vroeg aan dat vrouwke hoe ik moest verder gaan, maar doordat zij geen Engels kon en ik geen Thais was het wat met gebaren. De richting, die ik vooral dacht, dat ze had aangewezen nam ik. Maar ik moest van vloot naar vloot hoppen, dit klopte niet volgens mij, zorgen dat die gsm goed weg stak en toch maar klauteren. Ik zat dus op slaapboten en weet ik veel wat. Ik had in ieder geval wel door dat ik hier niet hoorde te zijn, ik nam mijn foto's en toch maar terug.
Hier kwam ik dus het bovenste, niet ruwe, gedeelte tegen van de waterval. Een echt waterpretpark voor klein en groot, bikini gauw aandoen en mee met de lokale mensen in deze waterval, zo leuk!! Glijbanen door de natuur gevormd, tussen de visjes door, gewoon genieten, zeker van de welgekomen afkoeling met die warmte.
Dan was het tijd door te rijden richting mijn hostel, normaal voor 15h inchecken en het was al 17.30h toen ik aankwam. Maar door mijn weg hiernaartoe merkte ik al dat ik weer op een super gezellige plaats ging uitkomen. Ik kreeg mijn sleutel, toch nog altijd super vriendelijk en ging richting mijn kamer. Damn, op het water met een uniek machtig uitzicht. Bergen en de prachtige rivier. Wel ga ik mijn muggenspray goed mogen gebruiken denk ik. Na deze indruk toch maar het stadje effe in, ik liet me verleiden voor weer een Thaise massage, deze keer deed het me toch iets meer pijn als in Chiang Mai. Ze heeft mijn rug dan met olie gedaan omdat dat té veel pijn deed. En dan nog als laatste het kraken, my god, dat deed goed en fout tegelijkertijd.
Nog snel in een typisch straatrestaurantje gestopt en iets van noodles gegeten met een kiwisoda. Iedere dag iets anders proberen he ☺️. Op mijn terugweg naar mijn hostel gestopt bij een excursie bureau en voor morgen mijn Erawan falls vastgelegd, zodat ik nog eens iets in groep kan doen alsook dat ik nu eindelijk toch de Death Railway kan doen, een stuk van het treinspoor dat nog in werking is van bovenstaand verhaal van de Hellfire pass.
Dus met enorm veel enthousiasme voor morgen ga ik nu eens zien hoeveel nachtdieren ik vandaag bij mij in mijn hut ga krijgen. Slaapwel en tot morgen...
