Laatste dag in Thailand. Vlucht richting Sri Lanka, Negombo 10/04/2019

Even verward met de tijdzones ben ik eindelijk in mijn hostel aangekomen in Negombo. Vanochtend begon mijn dagje vrij relaxed, ik kon pas om 09h vertrekken aangezien mijn was dan pas klaar zou zijn. Dus op het gemakje met uitzicht nog genieten van mijn laatste ochtend in Thailand. Rond 09.30h was het zover, uitchecken en met de auto richting Bangkok.

Mijn eerste stop was aan What Tham Khao Pun Cave, een grot, hier werd ik alleen in gelaten en ik kan je zeggen, als je last hebt van claustrofobie, doe het dan maar niet. In het begin was het vooral wauw en groots met alle mogelijke boeddha beelden zichtbaar, maar de paadjes werden kleiner en smaller, dus grote of mollige mensen, het einde is niet haalbaar.. Maar de indrukken bleven kei mooi. Vooral de combinatie met beelden en de stalagmieten en stalactieten was geweldig. Maar dan verschoot ik wel even van iets fladderend rond mijn oren, maar al snel werd ik vergezeld door verschillende vleermuizen. Ik was niet meer eenzaam en alleen, maar jammer genoeg hielpen ze me niet door mijn doolhof. Na even zoeken ben ik uiteindelijk veilig en wel uit de grot geraakt, klaar om naar mijn 2e stopplaats te rijden. 

Na een 20min te rijden door heerlijke natuur en prachtige Chinese kerkhoven, kwam ik aan bij de What Tham Kao Noi, of ook wel een Chinese tempel genoemd. Ik zette me op een parking waar geen andere auto stond en begon aan mijn klim, alweer was dit deels doodgaan door de warmte en de vochtigheid, maar als er 1 ding is dat ik heb geleerd over mezelf, ik ben alles behalve ne opgever. Dus verder naar boven, maar hoe hoger ik kwam hoe meer vuil er lag, het uitzicht was wel geweldig maar zo onbewoond of noet toeristisch, allemaal wat raar en het begon me door te dringen dat ik misschien weer de verkeerde ingang heb genomen. Dus met naar beneden gaan zag ik op een andere parking bussen staan, met dorst in de keel wandelde ik toch naar daar en ja hoor, hier was het toeristische gedeelte. 366 treden later kwam ik op het hoogste punt uit, de treden van mijn eerste illegale bezoek weet ik niet, maar wat een uitzicht! Je zag het groen van de rijstvelden, de bergen in de verte, in combinatie met het uitzicht op de prachtige rivier, dit was waar ik mijn treden en het afzien met alle plezier voor deed! 

Met nog 1 stop te gaan voor ik naar de luchthaven van Bangkok ging vertrok ik uit Kanchanaburi. Ik volgde kleine afgelegen wegskes en was blij dat Google Maps up to date was. En daar zag ik hem, de 200jaar oude boom, wel ik kan je zeggen dat als ge langs zo een boom staat, al word ik 30 over een paar dagen, ik voelde me een klein en jong meiske daar langs. 

Gewapend met 2 flesjes water reed ik verder richting Bangkok, ik stopte onderweg nog een laatste keer bij Café Amazon voor een ijskoffie, hoewel het deze keer een Strawberry Cheesecake frappé werd (zeker eens proeven, maar wel zoals mij op een lege maag, dit is echt een maaltijd precies). Maar wat was ik blij met mijn flesjes water, ik kwam in ene keer in de file te staan. Gewoon stil staan 20minuten om dan zonder aanleiding of verandering al het verkeer in ene keer te zien vertrekken. Juist alsof de eerste in rij gezamenlijk besloten door te rijden. 

Maar dan begon het moeilijkste, in Bangkok kan je over grote wegen rijden die eigelijk over de kleine wegskes heen gaan, om het verkeer door te laten rijden denk ik, wat wel werkte. Voorlopig ging alles goed tot ik aan het tolpoortje kwam, met geld af te halen en mijn frappé te bestelllen had ik daar niet meer aan gedacht dus ik vroeg als ik met mijn kaart mocht betalen. Maar dat ging niet, ik moest 50 Baht betalen maar had er maar 30 meer. Aangezien ik geen andere oplossing had was dat ok. Maar dit was misstap 1 nog maar. 

Ik ging mijn auto volgetankt terug leveren, mar nu bleek dat alle tankstations zich aan de rechterkant bevonden en natuurlijk rijd je links op de weg in Thailand, dus rondrijden was de boodschap. Maar toch, ik had tijd en het was gelukt. Alleen de weg aan de airport vinden was precies wat moeilijk, eerst effe spookrijden in het midden van Bangkok omdat ik ander 30minuten moest omrijden, maar dan aan de luchthaven zelf, terminal 2,gate 11. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn, als je weet dat je bij gate 9 al moet afslaan omdat er geen andere doorgang meer is, dus ja, nog maar eens een toertje rond rijden. Wat een geluk dat ik onbeperkt km's mocht doen 😊. Na dan uiteindelijk de juiste persoon gevonden te hebben, heb ik op papier laten zetten dat ik mijn 5000baht waarborg terug kreeg en ging ik mezelf inchecken, ben ik blij dat ik zo vroeg was want in Bangkok had ik de tijd wel nodig. 

Oja, moest je ooit op Bangkok doorvliegen, zorg dat je geen powerbank in je grote bagage hebt zitten he. Ze laten je bagage in groot publiek open doen om deze er uit te halen en in je handbagage te steken. Al een geluk dat andere laders er wel in mochten blijven zitten. Na 1h inchecken en douane dan toch bij een eetbarackske geraakt en dan was het wachten op het boarden. Doordat we iets later dan gepland begonnen met boarden, heb ik mezelf nog het genot gegeven van een laatste starbucks koffie te gaan halen in Thailand. 

4 afleveringen van Suits later begonnen we aan de landing, eerst nog serieuze turbulentie door de bewolking die er hing, maar dan zag ik de lichtjes van Sri Lanka. Een lach kwam direct tevoorschijn, eindelijk op de plaats terecht tekomen waar ik men vingertje op heb laten vallen op een wereldbol toen ik 6jaar was. Trots dat mijn langste doel ooit eindelijk waar geworden is, ik ben eindelijk in Sri Lanka.

Maar dan kwam het moeilijkste punt, ik moest door de immigratie geraken, die man had het echt niet op mij want die jeeft 10minuten zitten discussiëren met mij omdat ik niet meer op mijn pas lijk (mijn haren waren gewoon vaster bijeen gedaan op de foto). Man man, ik kon het ook niet laten als die mij uiteindelijk door liet om te vragen als hij echt wel zeker was. Ik heb alle details zils van mijn afgelopen reis moeten vertellen zelfs. Dan door naar de bagage, ik kreeg ondertussen al telefoon van de man van het hotel als ik nog kwam. Dus maar snel doordoen. 1 keer buiten kwam mijn chauffeur op me afgestapt (die me wel herkende van mijn foto). En ik volgde hem in speedtempo naar mijn vervoer, wat deze keer een echte tuk tuk was. Maar voor ik daar aankwam merkte ik al dat Sri Lanka veel gevaarlijker was dan Thailand, ik ga mezelf hier moeten aanpassen of ik gooi mezelf onbedoeld voor de auto vrees ik. Maar dus zelf vervoer gaan zoeken om zelf te rijden, dat gaat niet direct het geval zijn. 

Net in mijn hostel ingecheckd, waar de ratten net de trap naar zolder opliepen, dus ben blij dat ik hier maar ene nacht blijf. Nu proberen te slapen en dan morgen men eerste echte dag in Sri Lanka beleven se. 

Tot morgen