Busreis in Sri Lanka en de berg Mihintale beklimmen, Anuradhapura 11/04/2019

Van morgen werd ik al vroeg wakker na een niet zo goede nacht in Negombo. Mijn hotel was dus niet echt wauw en om 05h werd ik gewekt door de monniken die begonnen te zingen. Het voordeel hiervan was dat ik ideaal kon bellen met de andere kant van de wereld. Maar hierna kon ik dus niet meer slapen. Dus dan toch waarop het gemakske opstaan om 06h en dan maar een douche nemen en ontbijten. Hierna begon mijn tripje in Negombo. Ik ging richting 'the Dutch Front' en het vissersmarkje. Best wel leuk allebei om te zien, maar niet zo extreem wauw. Al zeker niet omdat de mannen echt geen afstand nemen. Overal waar ik op vakantie ben geweest, als ik nee zei tegen de mannen lieten ze me met rust en dat was in orde. Maar hier, hier bleven ze gewoon achter mij aan fietsen, letterlijk. Ik voelde me even echt niet veilig en dat was niet leuk. Ik heb zelfs even zoiets gehad dat ik gewoon naar huis wou. Het enige wat ik kon doen was mijn bagage nemen en doorgaan met mijn reis in de hoop dat het beter werd.

Dus ik kwam aan rond 08.15h op het busstation, en bus 34 nam mij richting Kurunegala. Ik mocht mijn bagage langs de chauffeur leggen en zocht me een plaatsje met open ramen. Zodat ik zeker genoeg wind zou krijgen. Ik ging nog gauw flessen water halen zodat ik mijn ritje zeker zou uithouden. Een oud vrouwtje op krukken stapte in en ze zag me terug komen met het water. Ze deed teken met geld naar me en ik ging haar gauw een fles water halen. Eindelijk een vriendelijk teken hier in de dag in Negombo. En om 09h begon mijn avontuur, een dikke 2h in de bus. Om dan uit te stappen en de volgende bus te vinden richting Anuradhapura. Ik vond deze vrij snel en deed hetzelfde als eerst, rugzak bij chauffeur en dan me zetten op een plaats aan het raam. Deze keer vandoor, zodat ik mijn benen kon strekken. Effe later kwamen van alle verschillende verkopers de bus op; appelsienen, juwelen, drinken, lotjes en nog zoveel meer. Het was best wel lollig om te zien. En daar kwamen mijn volgende 2.5h en om 14.25h kwam ik eindelijk aan in Anuradhapura. Ik moet wel bevestigen, ik ben blij dat ik niet zelf rij hier, die buschauffeur, die toette op alles en iedereen en die wou verschuiven, die wou hij weg rammen van de baan, echt gevaarlijk vind ik het verkeer hier. Maar des al niet te min heb ik kunnen genieten van wat voor prachtige natuur Sri Lanka heeft, wauw! Zo onaangeraakt en puur, echt mooi!!

Ik nam alles bij de hand en stapte de bus uit. Hier ging ik, 1.2km te voet naar mijn hotel met mijn trekzak op mijn rug. Nat van het zweet kwam ik eindelijk aan en zocht ik de ingang. Ik kwam in een Villa aan, die wauw was. Ook het personeel was zo extreem vriendelijk, mijn ochtend was gelijk goed gemaakt, de mensen in Sri Lanka zijn wel super eigelijk. Zeker toen ik vroeg hoe ik iets kon gaan doen eventueel om al te bezichtigen. Hij belde een vriend van de familie en deze kwam me dan om 16h ophalen, zodat ik eerst nog kon genieten van een heerlijke plons in het zwembad. Ja dit kwam echt super goed vandaag!! 

Om 16h kwam mijn chauffeur dan aan en reden we richting Mihintale. Hij zette me halverwege de berg af tussen de wilde apen die overal spullen konden grijpen. Ik begon met volle moed aan de trappen, ik volgde mijn eigen weg en ik zag op een gegeven moment dat hier wel vrij veel bladeren lagen en het zag er gewoon niet toeristisch uit. Dus ik vroeg me wel af als ik juist was, maar ja, den opgever in mij ging verder en klom mijne berg op. Na ettelijke treden was ik er eindelijk. Maar wauw, wat een prachtig zicht!! Op de boeddha en de rots die ik nog ging beklimmen alsook op Anuradhapura, zo een mooie natuur!! Maar dus, de trappen weer naar beneden en richting de rots, maar ook hier weer een andere weg gevonden waardoor ik weer op een mooi beeld kwam zonder andere toeristen. Ik ben hier aapjes tegen gekomen, eekhoorns, vlinders, alles was zo mooi! Maar als ik mijn zonsondergang wou zien bij mijn stoepa moest ik nu wel naar de toeristische weg gaan. Ik klom de treden op die moesten en deed op het verplichte moment de schoenen uit en het lang bedekte kleed aan. 

Nog enkele treden te gaan, dacht ik, maar het waren 3 verschillende punten. Eerst naar de Boeddha om daar weer een mooi zicht op de rest van de heuvel te krijgen. Daar weer ne goede daad gedaan door franse te helpen met hunne 'wauw-foto' te bezorgen en dan op naar de rots. Hier moest ik de sokken uitdoen, anders geraakte ik nog moeilijker naar boven en bleef ik uitglijden. Maar ene keer de rotsen beklommen, die best soms wel onhandig waren, stond ik boven. Zo zalig!! En zo genieten dat ik dit gedaan heb zonder écht schrik te hebben, zou mijn hoogtevrees dan toch weg geraken?? ☺️ Hier naar beneden vertrokken en dan naar het punt waar de zonsondergang wauw zou zijn. Ik was even aan het skypen, ik moet Jonathan even inlichten dat we getrouwd zijn volgens de Srilankanen of hoe je ze ook noemt (nu laten ze me wat meer met rust) en toen kwamen hollanders kwamen voorbij met de woorden: doordoen want sebiet mis je het nog. Dus al babbelend ging ik verder. En dan kwamen de typische woorden: zou je kunnen stoppen met bellen want ik zou graag willen filmen hoe de zonsondergang is en anders staat je babbel er bij op. Ze deden even ambetant en ik had moeite met te zwijgen. Maar ik wou ook geen ruzie zoeken. Maar dan begonnen apen iets verder te vechten, met enorm veel lawaai dat erbij hoorde. Ik heb me toen echt moeten bedwingen niks te zeggen. Maar toen realiseerde ik me net hoeveel treden ik had gedaan om hier te geraken; 1553 waarvan er eigelijk 765 'illegaal' waren.. 

Na een prachtige zonsondergang kwam ik onderweg een rij minder monniken tegen wat best wel leuk was om te zien. Ik vroeg me wel even af als ze daar graag waren. Maar dan ging ik weer naar mijn chauffeur, we waren 100m door gereden naar de villa en toen: wauw, het begon te onweren, niet normaal dat het juist wel zo mooi was en nu zo heftig aan het onweren. Ondertussen bevestigde ik de man dat ik eventueel wel een auto wou huren met chauffeur voor de komende 4 dagen. Aangezien het hier nieuwjaar is en er geen bussen of treinen rijden de komende dagen, had ik ook niet echt een optie. Eenmaal aan het hotel aangekomen had ik gezegd dat de 40.000 rupee te duur was en dat ik het eventueel voor 25.000 wou doen. Hij kwam af met 35.000 en ik heb hem gezegd dat ik moest nadenken. Een douche later had ik nog een klein hongerke. Ik ging naar de eigenaars van de villa en vroeg ze als er in de buurt nog fruit was. En toen kwam de eigenaar af met een bordje fruit, wauw, zo lekker en veel!! En ook toen kwam er een andere backpacker uit zijn kamer, we begonnen te babbelen en aten samen nog wat fruit alsook een thee. We waren nog aan het lachen en kwamen erachter dat hij ook in Sirigiya zit als ik daar ben en hebben al afgesproken samen iets te gaan drinken. 

Toen werden we uitgenodigd door de eigenaar om buiten bij hun te komen zitten, ze schonken ons allebei een Wiskey uit en gefrituurde vis en een omelet, we hebben een super gezellige avond gehad en eerlijk, dit zijn de backpack avonden die ik eigelijk al de hele tijd wou beleven, dus ja, mijn dag begon redelijk slecht maar eindigde des te beter. Want ook kwam de man nog af dat ik mijn auto met chauffeur kon hebben voor 32.000 rupee. Wat ik dan ook direct heb aangenomen aangezien ik geen bussen kan nemen en al zeker niet zelf wil rijden. 

Nu ga ik slapen want ben best stikkapot na zo een slechte nacht en vermoeiende dag. Slaapwel en tot morgen!!