Laatste dag in Bangkok 29/03/2019

Vanochtend was alles redelijk max relax, ik wou nog maar 2 dingen zien dus had redelijk wat tijd om alles gedaan te krijgen in mijn dagje. Dus na eerst heel traag wakker te worden en een douche te nemen ging ik rond 09h naar het ontbijt. Hier kreeg ik effectief een serieus Amerikaans ontbijt voorgeschoteld, het gene ik dus echt niet op kreeg, maar met een lekkere koffie bij. Na dit ontbijtje ging ik alles op het gemak terug inpakken in mijn trekzak en ook al op een logische manier zodat ik niet te veel zou sukkelen met een douche te nemen in de namiddag of in de nachttrein.

Dan was het tijd op pad te gaan, deze keer deftig ingesmeerd tegen de zon en zonder rugzak. Ik heb gekozen voor een weg door natuurparken zodat ik eens aan de drukte van Bangkok kon 'ontsnappen'. Ik kwam aan in moderne gedeelte van Bangkok en ging men hoogtevrees nog eens aan, deze keer alleen want Lynn had Bangkok al weer verlaten. Vandaag was het de Baiyoke tower die ik ging bezoeken, na eerst 2h te hebben gewandeld was ik aan de voet van de toren, enorm druk was het hier. 

Aanschuiven voor de lift in te gaan en dan net voor mijn neus moest ik wachten op de volgende lift. Ik kon hierdoor wel binnen de 10min als eerste de lift instappen, vol goede moed begon ik eraan. Dit was de 2e hoogste toren van Bangkok, met zijn 309m maakt hem maar 5m lager als de toren van gisteren. Maar dus, ik stapte de lift in, tegen de achterste rand, bijeen gepropt als sardientjes. Maar dan kwamen we rond verdieping 45 van 77. Ik zag in ene keer licht van achter mij komen en ik draai me om, dan werd ik al de eerste x met hoogtevrees geplaagd, de lift was namelijk van glas en vanaf die verdieping was er geen muur meer, dus kon ik de grond zien. Ook nog als eerste binnen dus ik had zelfs geen andere optie. Maar ja, ontsnappen kon ik niet dus ik bleef maar zeggen dat dit lager was als gisteren en minder erg dan een glazen vloer. 

Dan verdieping 77, tijd om eruit te gaan, al die Thaien gingen eten ergens rond die verdiepingen maar ik had een kaartje tot verdiep 84. Laat het nu zijn dat ik het ook niet echt heb op liften, of toch niet als ik er alleen in moet. Nu moest ik dus die laatste verdiepingen met de lift alleen doen, 3 x heb ik een toer gewandeld op verdiep 77 omdat ik schrik had. Maar uiteindelijk heb ik het toch gedurfd, verdiep 83.. Dat laatste verdiep moest ik nog te voet doen, ik kwam boven aan en nu bleek dat dus een ronddraaiend platform (zoals in de efteling) in open lucht. Mezelf motiveren daarop te gaan en erop te vertrouwen dat dat krakende geluid normaal was, dat was een hel. Maar ook dit heb ik gedurfd. Hoppa, weer iets om trots op te zijn. 

Hierna wandelde ik door naar het Lumphini park, eerst moest ik nog door zo een typische markt waar het volk gewoon tegen elkaar wandelt om dan nog 3km verder te wandelen in de hete zon tot ik aan het park was. Maar het was het allemaal meer als waard, 'central park' van Bangkok, de rust die ik hier vond was zalig, geen auto's of verkeer te horen, alleen de vogels en het water dat over het gras en de palmbomen sproeide. Gewoon genieten en tot rust komen. 

Maar dan was het tijd verder te gaan, ik moest nog 1.5h wandelen en wou me nog kunnen douchen, dus terug door de hitte, maar al snel vond ik een streefbar waar ze me een ijskoffie konden maken, voor nog geen €1 moet je denken. Ook vond ik in een streefbar de bewuste pannenkoeken met banaan die ze me hadden aangeraden. SUPER lekker, niet normaal en dan ook voor nog geen €1. Ik hoop dit nog eens ergens te vinden want dat was zo lekker. 

Eens aangekomen in het hotel, heb ik een verfrissende douche kunnen nemen, me nog eens kunnen insmeren met aftersun en dan nog een half uurtje op het gemak kunnen relaxen in het hotel. Dan was het tijd mijn backpack op men rug te zwieren en me naar het station te begeven. Want om 18.10h was het tijd voor mijn afspraak met de nachttrein richting Chiang Mai (Noorden van Thailand). Hier heb ik te maken met een echte Thaise vrouw die even dacht mijn bed in te palmen, niet dus, ik heb mijn plaats opgeëist en dan is ze voor me gaan zitten met haar nekkussen (wat best wel grappig was, kijk maar eens tussen de foto's). Om 19.30h werd van de treincabine een slaapcoupé gemaakt. En hier lig ik nu dus in. Ik ga stilletjes aan mijn ogen dicht doen, want het zou me verbazen moest ik hier héél goed in slapen. Morgen om 07.15h lokale tijd zou ik aankomen in Chiang Mai, ik ben benieuwd...

Slaapwel en tot morgen...