Nachttrein en dagje verkennen in Chiang Mai 30/03/2019

Mijn reis met de nachttrein dus, al bij al viel het nog super goed mee. Ik ben wel een paar keer wakker geworden maar niet om te zeggen overdreven veel. Met oorstoppen en een oogmasker kan je veel verbergen en beter slapen. Rond 06h begonnen ze ons wakker te maken, zodat we nog konden ontbijten of op het gemak aan wakker worden. Ik kreeg in ene keer de vraag als ik koffie wou, wakker of niet, het woordje koffie valt direct op dus ja, ik wou graag een koffie. Geleidelijk aan werd ik meer en meer wakker en kon ik nog even met thuis sturen aangezien het nog maar juist nacht was. De verbinding van die 4G kaartjes doet het wel goed. 

Eenmaal aangekomen in Chiang Mai kwam ik voor de keuze om 40min te wandelen of een tuk tuk te nemen. Ik koos voor het 1e. Wat me eigelijk nog goed uitkwam, terwijl ik een vermoeide foto aan het nemen was, sprak er in ene keer ne gast mij aan. Een andere backpacker, Felix. We hebben de rest van de toch samen gewandeld of ja, toch tot aan zijn hostel, ik moest ietske verder. Mijn eerste indruk van Chiang Mai: om 08h is hier geen leven op straat. Ik mocht gelukkig al inchecken en ging naar mijn kamer, hoppa weer training voor die benen. Hier kennen ze geen liften dus iedere dag 4 verdiepen met de trap naar boven 😁. 

Dan was het tijd om effectief aan men dagje te beginnen, ik ging op wandel, als eerste wou ik de Wat Chedi Luang doen, weer een tempel, de hoofdtempel was vol pracht en praal. Ik had het wel gehad dus draaide me om en ging op pad naar de volgende wat ik op mijn lijstje had staan. Maar dan kwam ik er achter dat ik het echte oude gedeelte van de vorige had over geslaan. Dus ja, een beetje teleurgesteld want mijn ticket was niet meer geldig ging ik verder. Tot ik een steegje tegen kwam, volgens maps.me kwam dit bij het oude gedeelte uit. Zou ik het proberen of niet, maar ja, en zo kreeg ik (sorry mama en papa dat ik het zo gedaan heb) mijn oude gedeelte toch te zien. 

Vol trots ging ik door, nog altijd niet echt leven op straat dus ik kon makkelijk doorstappen, hier en daar stoppen in een 7/11 voor een flesje water en weer verder. Chiang Mai heeft iets meer het gezellige in zich dan Bangkok vind ik. Na een paar uur wandelen was het tijd om naar Mango Bikes rental te gaan, mijn scooter gaan zoeken voor de komende 7dagen.

Het is een flashy gele scooter geworden, met serieus wat opbergruimte zodat ik mijn rugzakje niet altijd moet vasthouden. Eens alle papieren ingevuld waren, de huur betaald was(35€ voor een week) ging ik op pad. Richting Pha Chor Canyon, wat een dik uur rijden was. Het ritje was eerst wennen om links te rijden, maar na 15min was ik eraan gewend, zo leuk zelfs om te doen, maar de wind was zelfs geen afkoeling. Het was dan ook 37°C in de schaduw.. 

De Pha Chor wist ik dat niet door veel mensen bezocht werd, maar echt, ik heb maar 4 mensen gezien ginder, dus ik had alle tijd en ruimte om dit te bezichtiging. Het was eerst een afdaling met serieus wat trappen om dan weer een beklimming te doen en aan de canyon uit te komen. Zoo mooi! Ik was echt verbaasd hoe natuurlijk en mooi iets kon zijn en ben hier dan ook even blijven zitten. Op een site had ik gelezen dat er iets verder op nog een soort van canyon was, ene die door de meeste toeristen overgeslagen werd. Ik had nog tijd dus waarom zou ik het niet proberen, ik nam de scooter en ging de afdalingen en bergjes aan, de bochtjes in de natuur en zelfs een 'bospad' moeten volgen. Genieten was dit! 

Na 15min was ik dan aan de Gye Seu Ten. Een nieuwe beklimming en dat op de middag, ik voelde iedere druppel water die ik in mijn lijf had gelijk oplossen. Afzien was dit wel, maar hoe trots was ik op mezelf als ik weer aan het randje van de berg durfde gaan staan. Opnieuw mijn hoogtevrees testen en genieten van het uitzicht. Ik kwam even verder op een viewpoint terecht en een lokale man vroeg voor foto's te mogen nemen. Ja die westerlingen zijn ze nog niet gewoon precies haha. 

Ik wou nog verder gaan, een padje volgend wat ik dacht dat wel ergens ging uitkomen stopte op een gegeven moment, in the middle of nowhere. Ik ging nog een beetje verder en dan had ik zoiets: ik wil the grand canyon nog doen, beter terug wandelen voor ik verdwaal. Zo gezegd zo gedaan😊. Het hele pad weer terug gewandeld en dan de scooter op (die ondertussen heet was aan de poep, ook al stond die in wat schaduw). 

Een half uur later door de natuur rijden, kwam ik aan bij de Grand Canyon van Chiang Mai, je zou denken wat het verschil is met de vorige, maar hier is gewoon een enorm mega waterpark gemaakt. Even afkoelen van de warmte dus. 

Het begon met een zipline toer, super zalig want dit was gewoon in de lucht hangen met volle gaas. Echt een aanrader, hier leerde ik 2 Canadese meisjes kennen die hetzelfde deden. Met als gevolg, ik had iemand gevonden die voor mij mijn cliff jump kon filmen als bewijs voor thuis. 

Maar dat bleek toch niet zo makkelijk te zijn, met hoogtevrees heb ik even staan twijfelen, ze waren maar bezig van ja doe maar dat is niet moeilijk enzo. Maar ik had toch serieus wat schrik, 27m hoog om te springen is niet niks. Uiteindelijk heb ik iemand van het personeel zo ver gekregen dat die dat deed en dan volgde ik. Zo een enorm goed en trots gevoel, weer iets afgevinkt dat ik niet verwacht had om te durven doen. 

Hierna was het gewoon pure fun op de waterkussens. Ook nog een paar keer van de trampoline gesprongen maar die was maar 10m hoog. Dan vlak voor sunset was het tijd weer richting Chiang Mai te gaan. 

Hier was iedereen ondertussen wakker, ik heb kunnen ervaren wat het is om tussen de Thaien en hun 'verkeersregels' te rijden. Maar ik moet toegeven, het duurde niet lang of ik had me ook aangepast. Aan ieder rood licht vertrokken de scooters als een hoop mieren eerst en de auto's, ja die moesten wachten of zien wanneer ze kunnen rijden. Best wel grappig en ook weer uniek om mee te maken. 

Ene keer in het hotel, heb ik met Felix (de backpacker van in de ochtend) gestuurd om samen nog iets te gaan drinken. We zijn in night bazaar terecht gekomen waar in ene keer een boxing match begon. Tussen het boxen door hadden we een spel gevonden: is het een man of een echte vrouw. Wat best wel moeilijk is om te zien bij sommige mensen. Maar dit gezegd zijnde, time to sleep now.. Morgen komen ze me ophalen om 06.30h voor een nieuw avontuur.. 

Slaapwel..